‘Er ligt een bom onder mijn thuis…’ of hoe ook meerderjarige kinderen lijden onder een scheiding
Kinderen lijden onder een scheiding. Ook meerderjarige kinderen. Het is een misvatting om te denken dat wanneer kinderen het huis uit zijn, de scheiding van hun ouders hen minder raakt. In De Standaard (14/09) beschrijft Sylvie Van Ginneken wat het verlies van haar thuis met haar deed. Een schrijnend verhaal.
‘Ik heb gewacht tot je uit huis was….’
Ouders wachten wel eens om een scheiding in gang te zetten tot hun kinderen uit huis zijn. Ze doen dat vaak met de beste bedoelingen. Ze willen wachten tot hun kinderen op eigen benen kunnen staan. Ze gaan ervan uit dat de klap dan minder hard aankomt…maar niets is minder waar. Kinderen vragen zich af hoe lang er al komedie wordt gespeeld en of dat “warme nest één georkestreerde leugenshow” was.
‘Focus je maar op je eigen plekje…’
Van Ginneken stoort zich ook aan alle clichés die ze te horen krijgt in haar omgeving. Weliswaar troostend bedoeld maar toch weinig subtiel. Zoals ze zelf zegt: “ Scheiden is op een foute manier hip en dus moet je niet te veel treuren, laat je omgeving subtiel weten” en “Ik ben nog niet eens begonnen met het verlies van mijn gezin te erkennen of ik moet me al herpakken”.
‘Je hebt nu twee huizen en daar wen je wel aan’
Volgens van Ginneken is het hebben van twee huizen één van de grootste misvattingen. Minderjarigen krijgen door een beurtelingse verblijfsregeling een nieuwe gezinsvorm met hun ouders, ze hebben nu twee huizen waar ze ‘thuishoren’. Dat is compleet anders bij kinderen die al uit huis zijn wanneer hun ouders scheiden. Zij ervaren dat de enige gezinsvorm die ze ooit gekend hebben met hun ouders onherroepelijk voorbij is. Ze hebben geen thuis meer, ze gaan slechts op bezoek.
‘Ouders sparen je niet want je bent volwassen’
Omdat hun kinderen volwassen zijn, vechten scheidende ouders hun conflicten vaak uit in bijzijn van hun kinderen. Meer nog, ze verwachten dat kinderen optreden als scheidsrechter, bemiddelaar, onderhandelaar, rechter… Intussen moeten die kinderen ook nog “een diploma halen, werk vinden, zelf een stabiel leven uitbouwen”.
‘Nu geloof je zeker niet meer in de eeuwige liefde?’
Het is inderdaad moeilijk om je opnieuw aan een ‘thuis’ te binden, zegt Van Ginneken. Het rouwen om het verloren gezin vraagt tijd. Maar het is haar gelukt. Ze eindigt haar verhaal met de volgende opsteker: “ Na vier jaar geloof ik weer in liefde, in warmte en in een eigen thuis opbouwen. Dus als je dreigt te verzuipen op je eentje en je weet niet meer waarom je in godsnaam nog moet blijven zwemmen: doe het gewoon. Je raakt er wel. Echt.”
Bron: ‘Oei, je ouders scheiden… Focus je maar op je stekje met je lief’ Sylvie Van Ginneken DS 14/09/17
Wilt u meer informatie? Maak dan gerust een afspraak of neem contact op via het invulformulier. Ik help u graag verder.
